Są takie chwile, gdy w głowie pustka, serce pęka, a jedyne słowa, jakie cisną się na usta są niecenzuralne. Do schroniska zostały dzisiaj przywiezione 3 psiaki, może psiaki to za dużo powiedziane – szkielety, to bardziej odpowiednie słowo... W jednej wsi, gdzieś na końcu świata, mieszka sobie ktoś, kto codziennie patrzył, jak zwierzaki wiją się z głodu i cierpienia, i nie reagował na to w ogóle – kim trzeba być, by na to patrzeć i nie reagować? – na pewno nie można go nazwać człowiekiem; zwierzęciem? Też nie, bo zwierzęta nie zasługują, by zniżać je do poziomu tego kogoś... Psiaki trafiły 3, były cztery, ale tamtemu nie udało się dotrwać – niestety. Nie pozostaje nam nic, jak tylko nauczyć te istotki, że nie wszyscy na dwóch łapach są tacy jak tamten, co na nie codziennie patrzył. Właśnie w tej chwili zaczynamy walkę o ich życie i o to, by to życie było lepsze i godniejsze... Trzymajcie kciuki, bo to nie będzie łatwa walka!

powrót